శ్రీహరిరావు కుటిల మనస్తత్వం కలవాడు.ఎదుటివాళ్ళ ఆనందాన్ని, సంతోషాన్ని చూచి ఓర్చుకోలేని మనస్తత్వం.అప్పటికప్పుడు కళ్ళల్లో జిల్లెడుపాలు పోసుకున్నట్లు పిచ్చి గంగిర్లెత్తి పోతాడు.పిల్లలను సరైన పెంపకం పెంచకుండా అత్తవారిళ్ళకు తోలి అత్తారింట్లో వాళ్ళమీద ఏడుస్తుంటాడు.ఒకసారి కూతురి ఆడపడుచు పిల్లలు విదేశాలనుండి వచ్చిన సందర్భంగా బంధుమిత్రులతో హార్ధిక సమావేశాన్ని ఏర్పాటుచేసింది.ఆ సందర్భంగా వచ్చి మెదలకుండా కాసేపు కూర్చుని భోజనం చేసి వెళ్ళక విదేశాలనుండి వచ్చినవాళ్ళను చూచి యధావిధిగా తన బుద్ధి బయటపెట్టి కూతురితో ఆమె ఆడపడుచు కూతురి గురించి "ఇదే గద్దరిది" ఆయన మంచివాడే అన్నాడు.ఇంతలో ఈవిషయాన్ని ఆడపడుచు కూతురు విని ఏమిటి?అని గట్టిగా అడిగే సరికి ఏమీ లేదు.నాన్న ఈ అమ్మాయే గద్దరిది,ఆయన మంచివాడని అంటున్నాడు అని కప్పిపెట్టటానికి ప్రయత్నం చేసింది.ఇంటికి వెళ్ళాక ఏదైనా మాట్లాడుకున్నాఅదొక రకం.అప్పటికప్పుడు వాళ్ళు వినేటట్లుగా అనటం అంత అవసరమా?ఏదైనా ఆయన్ని అంటే అన్నాడని సరిపెట్టుకోవచ్చు.ఉట్టి పుణ్యానికి ఎదుటివాళ్ళను మాటలతో బాధపెట్టటం సమంజసమా?ఏంటో? కట్టెతో గానీ ఈ బుద్దులుపోవు అనుకుంది.
No comments:
Post a Comment