గత రెండు మూడు సంవత్సరాల నుండి కరోనా పుణ్యమా అని ఒకరికొకరు కనిపించడం,మాట్లాడుకోవడం లాంటి వాటితోపాటు సంబంధ బాంధవ్యాలు సరిగా లేకపోవడంతో మొహం వాచిపోయినట్లు కొన్నాళ్ళు అందరూ ఎంతో ప్రేమ ఆప్యాయతలతో ఉన్నారు.పరిస్థితులు కొద్దిగా చక్కబడేసరికి కొంతమందికి మళ్ళీ తల పొగరు ఎక్కువై ఎదుటి వారంటే చులకన భావం,నిర్లక్ష్యం ఎక్కువైపోతున్నాయి.ఆకలి తీరిన తర్వాత అన్నాన్ని,అవసరం తీరిన తర్వాత మనుషుల్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తే ఆపద వచ్చినప్పుడు ఏదీ అక్కరకు రాదు.ఒక్కొక్కసారి ఎంత డబ్బు ఉన్నా తినడానికి ఏమీ దొరకని పరిస్థితి ఎదురు కావచ్చు.మనుషులు కూడా అంతే. ఆకలి,ఎదుటి వారితో అవసరం మళ్ళీ మళ్ళీ వస్తాయి.అప్పుడు ఏమనుకుని ఏమి ప్రయోజనం?చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకున్న చందంగా ఉంటుంది.
No comments:
Post a Comment