తొంభై సంవత్సరాల వయసు ఉన్నవకుళ పెద్దమ్మ చాలా తెలివి కలది.ఎంత దూరమైనా బస్సులో ఒక్కటే ప్రయాణం చేసి ఎవరు భోజనానికి పిలిచినా తరతమ భేదం లేకుండా వెళ్ళి వచ్చేది.అటువంటిది మోకాలు నొప్పిగా ఉందని శస్త్ర చికిత్స చేయించుకుంటే కళ్ళు కనిపించకుండా పోయాయి.చాలా దగ్గరగా కొంచెం చూపు కనిపిస్తుంటుంది.అయినా విసుగు,విరామం లేకుండా బుల్లితెరపై వచ్చే ధారావాహికలన్నీ క్రమం తప్పకుండా చూస్తూ ఉంటుంది.చూడటమే కాకుండా ఎవరు ఇంటికి వచ్చినా,ఫోను చేసినా అమ్మాయ్!బుల్లి తెరపై ఈరోజు వచ్చిన ఫలానా ధారావాహిక చూశావా?అంటూ మొదలుపెట్టి తనకు నచ్చిన అన్నిధారావాహికలు అనర్గళంగా ఫలానా దాంట్లో అలా చేసింది ఇలా చేసింది అంటూ తిడుతూ,పొగుడుతూ చెపుతూ ఉంటుంది.కళ్ళు బాగా కనిపించే వాళ్ళన్నా అంత చక్కగా కళ్ళకు కట్టినట్లు వినసొంపుగా చెప్పలేరు.పైగా చెప్పే విధానం కూడా అక్షరం పొల్లు పోకుండా తనదైన శైలిలో చక్కగా చెపుతూ ఉంటుంది.ఇప్పుడు చూసినది కాసేపటికి మర్చిపోయే రోజులు.ఆమె జ్ఞాపక శక్తికి అందరూ అబ్బురపడతారు.
No comments:
Post a Comment