Monday, 19 May 2014

వెక్కిరింత

           మృణాళిని రకరకాలభాషలు నేర్చుకుందామని వెళ్ళింది.అక్కడ నేర్పించేదానికన్నావెక్కిరింతలు ఎక్కువ.
ఒక్కొక్కరిది ఒక్కో భాష.అందరి మాటతీరు ఒకేరకంగా ఉండదుకదా.ఒక్కో ప్రాంతీయభాష ఒక్కొక్కరిది.మృణాళిని
వెనుకబడిన ప్రాంతంనుండి వచ్చింది.మృణాళిని భాష అందరికీ అర్దంకాదు.భాషలు నేర్పుతానన్న గురువు ఈమె
భాషను అనుకరించి అలా మాట్లాడుతుంది,ఇలా మాట్లాడుతుందని వెక్కిరించేది.మృణాళిని అసలే కంగారు మనిషి.
గురువు స్థానంలో ఆమె అలా వెక్కిరిస్తుంటే బుర్ర పనిచేసేదికాదు.ఒకటి అడిగితే ఒకటి చెప్పేది.ఎప్పుడూ ఏదోఒకటి
ఆలోచిస్తావేమిటి?అని గదమాయించేది.ఎవరిభాష వారిది అలా వెక్కిరించటం ఏమి పద్ధతి? నాకు చాలాబాధగాఉంది
అంటూ మిగతావాళ్ళ దగ్గర బాధపడేది.ఆబాధ అనుభవించేవాళ్లకుమాత్రమే తెలుసు. ఎవరుమాత్రం ఏమి సలహా చెప్పగలరు.మాట్లాడేఆమెకు ఉండాలి.మనం ఒకళ్ళను వెక్కిరిస్తే మనల్ని ఇంకొకళ్ళు వెక్కిరిస్తారు.అన్నీమనకే తెలుసు అనుకోవటం పొరపాటు."తాడిని తన్నేవాడు ఒకడుంటే దాని తలను తన్నేవాడు ఇంకొకడు ఉంటాడు."

No comments:

Post a Comment