ఆశారాణి కొడుకు పెళ్ళి.చెల్లెలి కూతుర్ని అమ్మా!ఊళ్ళో వాళ్లకు బొట్టు పెట్టి భోజనాలకు రమ్మని చెప్పాలి.ఉదయమే వచ్చేయండి అనిచెప్పింది.నాకు ఊళ్ళోకి వెళ్ళి పిలవాలంటే మహా చిరాకు.దుమ్ము,ధూళి ఉంటుంది..వేరే ప్రదేశాలకు వెళ్ళి స్నేహితులతో కలిసి ఊళ్ళు చూడటం సరదా అంతేకానీ ఊళ్ళోకి నేను రాలేను అని నిర్మొహమాటంగా చెప్పేసింది.సరే,రాకపోతే రాకపోయావు గానీ అన్నయ్య పెళ్ళి కనుక పట్టుచీర కట్టుకుని నగలు పెట్టుకురాఅని చెప్పింది.నాకు పట్టుచీర కట్టుకోవాలన్నా,నగలుమెడ నిండా పెట్టుకోవాలన్నా చికాకు.నాకు సౌకర్యంగా ఉండే బట్టలే వేసుకుంటాను అని చెప్పింది.విదేశీ వనితలే మన సంప్రదాయాన్నిగౌరవించి ఎంతో మక్కువతో చీరకట్టు,నగలు ధరిస్తున్నారు.పల్లెలో పుట్టి పెరిగి నడమంత్రపు సిరి లాగా పట్నంలో కాపురమున్నంత మాత్రాన చిన్నచిన్న బట్టలు వేసుకోవటం ఏం పద్ధతి? అని పెద్దమ్మ నాలుగు చివాట్లు వేసింది.
No comments:
Post a Comment