అప్పటివరకు ఉంటానో లేదో

                                                     వెంకటేశ్వర రావు గారికి ఎనభై తొమ్మిది సంవత్సరాలు.ప్రభుత్వ ఇంజనీరుగా

చేసి పదవీ  విరమణ చేశారు.ముగ్గురు ఆడపిల్లలు.అందరూ వైద్యవృత్తిలో ఉన్నారు.భార్య లేకపోయినా ఆయన ఎవరిమీద ఆధారపడకుండా పనివాళ్ళను పెట్టుకుని ప్రశాంతంగా వుంటున్నారు.చిన్న కూతురు విదేశాలలో ఉన్నా  తండ్రిని చూడటానికి సంవత్సరానికి రెండుసార్లు వస్తుంటుంది.కూతురు మళ్ళీ వచ్చేవరకు బ్రతుకుతానో లేదో అనే అనుమానం వచ్చింది.ఇంకా రెండు రోజుల్లో కూతురి ప్రయాణం ఉందనగాఅమ్మా!అప్పటివరకు ఉంటానో,లేదో అని   నువ్వు వెళ్ళటానికి ఇంకా కొన్ని గంటలే ఉన్నాయి అంటూ పూటపూటకి లెక్కలు వేయటం మొదలెట్టారు.ఏమీ కాదులే నాన్నగారూ అవేమీ ఆలోచించకండి అంటూ ధైర్యం చెప్పినా వయసైపోయింది తప్పదు అంటూ బెంగగా మాట్లాడుతుంటే కూతురికి చాల భాదగా ఉంది.వెళ్ళక తప్పదు బాధపడుతూనే దగ్గర ఉన్నవాళ్ళను జాగ్రత్తగా చూచుకోమని చెప్పి బయలుదేరింది.