అక్కియ తుత్తియ

                                                        గౌరి అక్షర ఇంట్లో పనిచేస్తుంది.ఇంటికి వచ్చిన దగ్గరనుండి వెళ్ళే వరకు మాట్లాడుతూనే ఉంటుంది.అక్షర వంట గది నుండి  హాలులోకి వచ్చినా కూడా అమ్మా! ఆ వస్తువు ఎక్కడుంది? ఈ వస్తువు ఎక్కడుంది అంటు పిలుస్తూ ఉంటుంది.అమ్మా! నేను వెళ్ళేవరకు ఇక్కడే కుర్చీలో  కూర్చోండి.నాకు మీరు దగ్గర లేకపోయినా మీకు కబుర్లు చెప్పకపోయినా తోచదు అంటూ నిష్కల్మషమైన మనసుతో గలగల మాట్లాడుతూ ఉంటుంది.ఒకరోజు గౌరి అమ్మా!అక్కియ తుత్తియ దగ్గర పడిందట కదమ్మా!అని అక్షరను అడిగింది.అక్షర గౌరి ఏమని అడిగిందో అర్థం కాక అలాగే చూస్తుంది.మళ్ళీ గౌరి బంగారం బాగా రేటు పెరిగింది అంటున్నారు కదమ్మా! రోజువారీ పోగులు కొనుక్కుందామని అనుకున్నాను ఆని చెప్పింది.అప్పుడు అక్షర అక్షయ తృతీయ గురించి గౌరి అక్కియ తుత్తియ అని ఆడిగింది కాబోలు అనుకుని నవ్వు వచ్చినా గౌరీ ముఖం చిన్నబోతుందని అవును దగ్గరలోనే అక్షయ తృతీయ ఉంది.రోజువారీ  పోగులు అంటున్నావు కదా!పెద్దగా తేడా వచ్చేదేముంది కొనుక్కో అని అక్షర గౌరికి చెప్పింది.సరేనమ్మా!అంటూ గౌరి సంతోషంగా ఇంటికి వెళ్ళింది.

సత్సంబంధాలు

                                           ఏదైనా అడిగితే ఇచ్చేదానిలో ఆనందం ఉంటుంది.అడగకుండా ఇచ్చేదానిలో ప్రేమ ఉంటుంది.పదేపదే అడిగి తీసుకునేదానిలో కష్టం ఉంటుంది.అది బంధంఅయినా వస్తువు అయినా సరే.అందుకే అది అర్ధం చేసుకుని మన స్వార్ధం ఒక్కటే చూచుకోకుండా ఎదుటి వారి మనసుని అర్ధం  చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించితే  అందరికీ బాగుంటుంది.ఏదైనా శృతి  మించితే ఎవరికైనా ఇబ్బంది కలుగుతుంది.ఒక్కొక్కసారి విసుగు,కోపం కూడా రావచ్చు.ఏదైనా శృతి మించకుండా  ఉన్నంతవరకే కదా! అప్పుడే అందరితో సత్సంబంధాలు ఏర్పడి మనం అందరము సంతోషంగా ఉండగలము.ఇది లోక సహజం.జగమెరిగిన సత్యం.