బిందు అమ్మానాన్నలకు ఒక్కతే కూతురు.అతి గారాబంగా ఎంతో అపురూపంగా పెంచారు.చదువు నిమిత్తం బిందు విదేశాలకు వెళ్ళింది.వెళ్ళేముందు కొంచెం కొంచెం వంట చేయడం నేర్చుకుంది.అక్కడకు వెళ్ళిన తర్వాత వండుకోవటానికి కూడా సమయం లేక ఒకరోజు వండుకుని రెండు రోజులు తినొచ్చులే అనుకుంది.అయితే రెండవ రోజు దాన్ని వేడిచేసుకుని ప్లేటులో పెట్టుకుని తినలేక ఏడుపు వచ్చేసింది.అదే అమ్మయితే వేడి వేడిగా ఏది కావాలంటే అది నిమిషాల మీద చేసిపెట్టేది అని మనసులో అనుకుని ఏడుపు ఆగలేదు. కళ్ళ వెంట నీళ్ళు ధారాపాతంగా కారిపోతున్నాయి.కాసేపటికి తమాయించుకుని ఆకలి వేస్తుంది కనుక తప్పక అదే తినేసింది.ఈ విషయం అమ్మతో చెబితే బాధపడుతుందని చెప్పకుండా వాళ్ళ అక్క వరుస అయ్యే ఆమెకు చెప్పింది.ఏమి చేస్తాం?మొదట్లో నాకూ అలాగే అనిపించింది.అయినా తప్పదు కదా!మనం ఇంతదూరం చదువుకోవడానికి వచ్చాము కనుక ముందు చదువుకే ప్రాముఖ్యత ఇవ్వాలి.తర్వాతే మిగతావన్నీ.క్రమంగా అదే అలవాటైపోతుందిలే బాధపడకు అని చెల్లిని సముదాయించింది.
No comments:
Post a Comment