ష్రగ్య మనస్తత్వం విచిత్రమైనది.దానికి తోడు అబద్దాన్ని కూడా నిజమని నమ్మించడంలో దిట్ట.పక్కా అబద్దాలకోరు.పెళ్ళయిన తర్వాత తన భర్త తనతోతప్ప ఎవరితోనూ అంటే ఆఖరుకి తన స్వంత తల్లిదండ్రులతో,అక్కచెల్లెళ్ళతో,అన్నదమ్ములతో కూడా మాట్లాడకూడదని,వాళ్ళ ఆస్తిపాస్తులు మాత్రం కావాలని అనుకుంటుంది.తన ఇంటికి పురుగు కూడా రాకూడదని తను మాత్రం ఎప్పుడంటే అప్పుడు భర్త,పిల్లలను వెంటేసుకుని భర్త తోడబుట్టిన వాళ్ళ ఇళ్ళకు వెళ్ళిపోతుంది.వాళ్ళు మాత్రం ఇష్టం ఉన్నా లేకున్నా చేష్టలుడిగి చూస్తూ చేసేది లేక ఈసురోమంటూ మర్యాదలు చేయాలి.ఇంత చేసినా తిని అవతలకు వెళ్ళి విమర్శిస్తూ ఉంటుంది.ఇంకో విచిత్రం ఏమిటంటే?భర్త ఎదురుగా లేనప్పుడు భర్త సన్నాసి,చవట అని అందరి ఎదుట తిడుతూ ఉంటుంది.భర్త రాగానే వయ్యారాలు పోతూ ఏమండీ!అంటూ కాళ్ళ దగ్గర కూర్చుని ఎంతో అమాయకంగా ముఖం పెట్టి కాళ్ళు,చేతులు ఒత్తుతూ ఉంటుంది.పాపం ఆ పిచ్చిముఖం భర్త లోకంలో అందరికన్నా నాభార్య మాత్రమే ప్రేమగా ఉంటుంది.ఈ రోజుల్లో కాళ్ళ ఎవరు ఒత్తుతున్నారు?అని తన వాళ్ళ గురించి అబద్దాలు చెప్పినా నిజం అని గుడ్డిగా నమ్ముతుంటాడు.ఈ వింత చూస్తే తప్ప ఎవరైనా చెప్పినా నమ్మలేని నిజం.చదువుతోపాటు సంస్కారం అబ్బుతుంది అంటారు కానీ బుద్ది లోపం ఉన్నప్పుడు చదువు ఉన్నా ఏమి లాభం?బుద్ధి మందగించిన భర్తలు ఉన్నంతకాలం ఇలా ష్రగ్య లాంటివాళ్ళు నయగారం పోతుంటారు.
No comments:
Post a Comment