మళ్ళీతిరిగిరానిరోజులు

       సునీల,సమత కళాశాలలో కలిసి చదువుకున్నారు.ఇద్దరూ ప్రాణ స్నేహితులు.తర్వాత ఎవరికివారు తీరికలేని జీవితాలు గడిపేస్తున్నారు.చాలాసంవత్సరాల తర్వాత సునీల ఫోను నంబరు ఎలాగో తెలుసుకుంది. సమత సునీలకు ఫోనుచేసి అర్జెంటుగా నీతోమాట్లాడాలి ఎన్నిపనులున్నాసరే వీలుచూసుకుని రా నిన్నుచూచి
చాల రోజులైంది చూడాలనిపిస్తుంది వెంటనే రమ్మని చెప్పింది.ఒత్తిడి పనుల వలన వెంటనే రాలేకపోతున్నాను.
వీలైనంత త్వరగా వస్తాను అని సునీల చెప్పింది.అప్పటివరకు నిన్ను చూడకుండా ఉండాలా?అని బాధపడింది.
ఆ ఆప్యాయతకు సునీల చలించిపోయింది.ఎలాగో ఒకసిటీ నుండి ఇంకొక సిటీకివెళ్ళి అక్కడినుండి రెండుగంటలు
ప్రయాణించి సమత ఇంటికి వెళ్ళింది.ఒకరినొకరు చాల సంవత్సరాలతర్వాత చూసుకోవటంతో సంతోషంతో కళ్ళ
వెంబడి నీళ్ళు వచ్చేసినాయి.చాలా రోజులతర్వాత ఇద్దరూ కళాశాల రోజులు నెమరువేసుకున్నారు.అప్పటి స్నేహితుల గురించి,లెక్చరర్లు గురించి ఒకటేమిటి కబుర్లతో సమయం ఇట్టే గడిచిపోయింది.ఏదిఏమైనా మళ్ళీ
ఆరోజులు తిరిగిరావు.ఏబాదరబందీ లేకుండా,హాయిగా,స్వేచ్చగా,నవ్వుతూ,తుళ్ళుతూ,గెంతుతూ,ఒకరినొకరు
టీజ్ చేస్తూ,ఏ బాధ్యతలు లేకుండా,చదువుకుంటూ గడిపే స్వేచ్చాయుత జీవితం విద్యార్ధి జీవితం.మిగతా జీవితం
అంతా సంతోషంగానే గడిపినా మళ్ళీ తిరిగిరాని రోజులే కళాశాల రోజులు అని సునీల,సమత అభిప్రాయం.