కాలక్షేపానికి.....

                      నాగమణి కాలక్షేపానికి ఊరిలో తనఇంటి నుండి ఒక మైలుదూరం నడిచి స్నేహితురాలి ఇంటికి  నడిచి వస్తుంటుంది.లోపలికి వెళ్ళిన మనిషి ఐదు,ఆరు గంటలైనా బయటికి రాదు.వాళ్ళాయన ఇంకా రాలేదని  వెళ్తేకానీ ఆకాలక్షేపం కబుర్లకు ఫుల్ స్టాప్ పెట్టరు.స్నేహితురాలి ఇంటికివచ్చినడిమంచంమీద బాసింపట్టువేసుకుని   చెప్పింది చెప్పకుండా ఊరి మొదట్లో వాళ్ళగురించి మొదలుపెట్టి ఊరి చివర ఉన్నపాడుపడ్డ కొంపను కూడావదిలి
పెట్టకుండా ఎక్కడ ఏమి జరుగుతుందో?ఎవరు ఎక్కడికి వెళ్ళారో?ఏమి చేస్తున్నారో?అన్నీవీళ్ళకే  కావాలి.ఇంతకీ వీళ్ళకు ఏమీ కంతలు లేవా?అంటే అన్నీ అతుకుల బొంతలే.వాటి గురించి, ఎవరైనా ఏమైనావాళ్ళకుటుంబం
 గురించి చెప్పుకోవచ్చేమో అనే ఆలోచనే లేదు.ఇద్దరూ వాళ్ళ గొప్పలు రొప్పుకుంటూ డప్పుకొట్టి మరీ చెప్పుకుంటారు.
 వినేవాళ్ళు అమ్మ పుట్టిల్లు మేనమామకు తెలియదాఅన్నట్లు ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ వింటూ ఉంటారు.
 ఎప్పుడైనా స్నేహితురాలి ఇంట్లో మీటింగ్ ముందయితే బంధువుల ఇళ్లకు వచ్చి అమ్మో,అయ్యో అంటూ అక్కడ
 నొప్పిగా ఉంది,ఇక్కడ కాలు మెలితిరిగి పోయింది,చేతికి పక్షవాతం వచ్చిందేమో,గుండె నొప్పిగా ఉంది అంటూ
 ఇంటికి వెళ్ళగలనో,లేదో అంటూ కూనిరాగాలు తీస్తుంటుంది.కాలక్షేపానికి కూడా హద్దూ,పొద్దూ ఉండాలి.మళ్ళీ
 ఇంటికి వెళ్ళి వాళ్ళాయనతో పూసగుచ్చినట్లు అన్నీచెప్పందే కడుపుబ్బిపోయి నిద్రపట్టదు.వాళ్ళాయన ఏమన్నా  తక్కువ తిన్నాడా?అంటే అదేమీ లేదు.ఇవన్నీ తీసుకెళ్ళి ఆడవాళ్ళకన్నా కనాకష్టంగా ఎవరింటికి వెళ్తే వాళ్ళింట్లో
 మీటింగ్ పెట్టి పోచుకోలు కబుర్లు చెపుతాడు. కాలక్షేపానికి ఏపుస్తకమో చదువుకుంటే జ్ఞానం వస్తుంది.లేదంటే  ఏగుడికో వెళ్ళి కృష్ణా,రామా అంటూ భజన చేసుకుంటే పుణ్యం దక్కుతుంది.అయ్యో రామా! అంత జ్ఞానమే ఉంటే  ఇంత సోది చెప్పుకోనక్కరలేదు.ఏం చేస్తాం?ఎవరి పిచ్చి వారికి ఆనందం.