స్నేహం - బంధుత్వం

              ఒకప్పుడు స్నేహమంటే మధురమైనది,పవిత్రమైనది అనే అభిప్రాయం.స్నేహానికి ప్రాణమిచ్చేవారు.
అవసరమైనప్పుడు బంధుత్వం కంటే స్నేహానికే ప్రాధాన్యమిచ్చేవారు.ఇప్పుడు,స్నేహానికి బంధుత్వానికి కూడా అర్ధం లేకుండా పోతుంది.స్నేహితులేమో కిట్టీ పార్టీలంటూ ఒకచోట చేరి కాస్త ఎవరైనా ఆలస్యంగా వస్తే ఈలోపు వాళ్ళమీద ఉన్నవీ,లేనివీ చెప్పుకుంటూ ఉంటారు.ఇప్పుడు ఒకళ్ళ గురించి చెప్పుకున్నవాళ్ళు రేపు మన గురించైనా ఆరకంగానే చెప్పుకోవచ్చుఅనుకుంటే బాగుంటుంది.ఎంతో ప్రేమగా ఉన్నట్లు ఫోనులు చేయటం ఇంకొంచెం కల్పించి అది,ఇది
అనివీళ్ళ గురించి వాళ్లకే తెలుసు అన్నట్లు బిల్డప్ ఇవ్వటం, మీటింగు పెట్టటం అవసరమా?ఇప్పుడు ఇదొక లేటెస్ట్ ట్రెండ్.అటువంటి స్నేహానికి ఎంత దూరంగా ఉంటే అంత మంచిది.దీనికి స్నేహమనే ముసుగు పెట్టుకోవాలా?
            బంధువులు మాత్రం తక్కువేముంది? కొంతమంది ఎక్కడ పార్టీ ఉన్నా,పెళ్ళిళ్ళు ఉన్నా ముందే వెళ్ళి కూర్చుని పిలిచిన వాళ్ళను విమర్శించటం,లేదంటే ఒక్కొక్కటి తింటూ పేర్లుపెట్టటం.తిన్నతర్వాత అరిగే వరకూ
వేరేవాళ్ళ గురించి వాడు అలా,వీడు ఇలా అంటూ ఎక్కడెక్కడి సంగతులు మాట్లాడటం ఇక్కడ  కల్పితాలు
తీసుకెళ్ళి ఇంకొక చోట వినిపించటం ఫ్యాషనైపోయింది.ఇటువంటి వాళ్ళతో పెద్ద తలనొప్పి అయిపోయింది.
వాళ్ళ పెళ్ళిలో అన్నిరకాలు పెట్టారుగానీ ఏమి తినాలో అర్ధం కాలేదు.వీళ్ళ దగ్గర తినటానికి ఏమీ సరిగ్గా లేవు.
 అంటే బాగా తినటానికి పెట్టినా తంటానే పెట్టకపోయినా తంటానే అంటే విమర్శించటం వాళ్ళ నైజం.అందుకని వీళ్ళ ఇద్దరినీ వదిలేసిఏ అనాధశరణాలయాలకో,వృద్ధాశ్రమాలకోవెళ్ళి వాళ్ళకు కడుపునిండా పెట్టటం నేర్చుకోవాలి.
ఇదండీ సంగతి.