ఇరుకు మనస్తత్వం

                    మానస చదువుకున్న మూర్ఖురాలు.లోకజ్ఞానం తక్కువ.ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా మాట్లాడదు.చుట్టాలు ఎవరూ మాఇంటికి రావద్దు మాపిల్లలకు,మాకు ఇష్టం ఉండదు అని అందరితో చెప్తుంటుంది.భర్త,పిల్లలను తీసుకుని
పిలవనివాళ్ళు పాపాత్ములు అన్నట్లు అందరి ఇళ్ళకు వెళ్ళితిని వస్తుంటుంది.ఆడపడుచు ఇంటికి వెళ్ళి పదేసిరోజులు ఉండి కావలసినవన్నీ కొనిపించుకుని,తనకు నచ్చిన వంటలు వండించుకుని తిని,అంత చేసినా ఇంకా తృప్తిలేక గిల్లి కజ్జాలు పెట్టుకుని తనను,తన పిల్లలను సరిగా చూడలేదని భర్త దగ్గర నటించి నలభైసంవత్సరాలు వయసువచ్చినా
చిన్నపిల్లలాగా ఏడ్చిభర్తకు చాడీలు చెప్పి సంతోషపడుతుంది.అతనికి కూడా భార్య అబద్దాలకోరు అని తెలిసినా
ఆమెవల్ల ఎవరు ఇబ్బంది పడినా తనకు ఇబ్బంది కలగనంతవరకు ఏమీ పట్టించుకోడు.అన్నిరోజులు ఆడపడుచు ఇంట్లో ఉన్నాఆమె ఇంటికి ఒక పూటవెళ్ళినా భోజనము సరిగ్గా పెట్టదు,ఆప్యాయంగా మాట్లాడదు.అత్తకు నడుము నొప్పి అయినా ఇరవై సంవత్సరాల పిల్లలను పెట్టుకుని ఒక్క పనీ సరిగ్గా చేయకుండా భర్తకు కూడా తిండి పెట్టకుండా తను తినేసి హాయిగా ఊరు పోద్దుగుంకక ముందే నిద్ర పోతుంటుంది.భర్త ఏటైముకి ఇంటికి వచ్చినా అత్త లేచి భోజనం పెట్టాల్సిందే.పొరపాటున ఆమెను లేపారా యుద్దమే.కొడుకు పస్తు పడుకుంటే చూడలేక అమ్మ లేవలేక అర్ధరాత్రివేళ లేచి అన్నం పెడుతుంటుంది. అత్త,ఆడపడుచుతో కూడా ఇష్టమైతే మాట్లాడుతుంది లేకపోతే లేదు.అందరూ తన ఇష్టం వచ్చినట్లు నడుచుకోవాలి అన్నట్లు ప్రవర్తిస్తుంది.ఇంకో విచిత్రమైన విషయం ఏమిటంటే ?ఎంతమంది ఉన్నా అమ్మ,ఇద్దరు ఆడపిల్లలు గదిలో తలుపు వేసుకుని ఏదోఒకటి తిని మెదలకుండా బయటకు వస్తారు.ఇంటికి క్రొత్త వాళ్ళయితే వింతగా ఒక చూపు చూస్తారు.కొడుకు కూడా భార్య కష్టపడకుండా అంత పెద్ద వయసు అమ్మతో చాకిరి చేయించుకుంటాడు.ఈ 21వ శతాబ్దంలో కూడా ఇంతటి ఇరుకుమనస్తత్వంతో ఉన్న మనుషులుంటారా?అని ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది.ఒకప్రక్క అంత పెద్దఆమెతో చాకిరీ చేయించుకుంటున్నారని బాధ కలుగుతుంది.ఆస్తి,చాకిరీ  పెద్ద ఆమెది పోకిళ్ళు వీళ్ళవి.