మా ఇంటికి వస్తే...,మీ ఇంటికి వస్తే....,

                         ఈరోజుల్లో చాలామంది మా ఇంటికి వస్తే ఏమి తెస్తారు?మీ ఇంటికి వస్తే ఏమి ఇస్తారు?అన్నట్లుగా ఉంటున్నారు.సరిగ్గా ఇదే కోవకు చెందుతుంది ధరిత్రి.పేరులో సహనం ఉంది కానీ మనిషిలో స్వార్ధం తప్ప సహనం లేదు.ధరిత్రి ఇంటికి ఎవరు వెళ్ళినా తనకు,పిల్లలకు ఇష్టమైనవి తీసుకెళ్లకపోతే మొహం ముడుచుకుని వెళ్ళినవాళ్ళ మొహం మీదే గదిలోకి వెళ్ళితలుపు వేసుకుని ఎంతసేపటికీ రాదు.క్రొత్తవాళ్లకు విచిత్రంగా ఉంటుంది.ధరిత్రి తండ్రిని ఇంటికి రమ్మనదుకానీ బంధువుల ఇంటికి వెళ్ళి పదిరోజులు ఉంటుంది.ఆ పది రోజుల్లో ఆఇంటి వాళ్ళ పని గోవిందా గోవిందా.ఎంతబాగాచూసినా తృప్తిపడదు.స్వీట్లు,నాన్ వెజ్ పిచ్చి.పూటకొక నాన్ వెజ్ రకం తిన్నంత తెచ్చినా, కావలసినవన్నీ కొనిచ్చినా గంగవెర్రులెత్తినట్లు దేనికో ఒకదానికి పేచీ పెట్టుకుంటుంది.వెళ్ళేటప్పుడు షాపింగుకి
తీసుకెళ్ళి నచ్చిన బట్టలు కొనిచ్చినా ఇంటికి ఏడుస్తూ వెళ్ళి నన్ను,పిల్లలను సరిగా చూడలేదని కనిపించినవాళ్ళకి పితూరీలు చెప్తుంది.తోడపుట్టిన వాడి మొహం చూచి ఈమె పద్ధతి నచ్చకపోయినా తమ్ముడికి కూడా విషయం చెప్పకుండా తప్పక భరిస్తుంటారు ఆడపడుచులు.ఆడపడుచులని చూడటం మాట దేముడెరుగు వాళ్ళే ఈమెను చూడాలన్నట్లు ఉంటుంది భార్యాభర్తల ప్రవర్తన.ఎవరింటికైనా వెళ్తే ఈమెను బాగా మాట్లాడించాలి.ఆమె ఇంటికి వెళ్ళినా వెళ్ళినవాళ్ళే నవ్వు పులుముకుని ఇష్టం లేకపోయినా మాట్లాడించాలి.ఇదీ వరస.ఎన్ని సంవత్సరాలైనా వీళ్ళ ప్రవర్తనలో మార్పురాదు.ఎదుటివాళ్లకు విరక్తి పుట్టాల్సిందే.ఏదోఒకపిచ్చిచీరలు తెచ్చిఆడపడుచులకు పెడుతుండి.కన్నవాళ్ళు పెట్టినవి వద్దనగూడదని నచ్చకపోయినా  తీసుకుంటారు.వాళ్ళు ఖరీదుగల చీరలు పెట్టినా నచ్చలేదని వదిలేసి వెళ్తుంది.
                               తోడపుట్టినవాడనే ఒక్క కారణంతో వీళ్ళ తుగ్లక్ చేష్టలు భరించాల్సి వస్తుందని ఆడపడుచులు
బాధపడుతుంటారు.ఆడపిల్లల మనసు బాధపెట్టి సాధించేది ఏముంటుంది? తాత్కాలిక సంతోషం తప్ప.