మనీష ఒకరోజు వ్యాపారరీత్యా హిందీలో మాట్లడాల్సివచ్చింది.పక్కింటివాళ్ళు హిందీవాళ్ళు.అందుకని వాళ్ళను పిలిచి మాట్లాడమంది.మనీష అంతకుముందు హిందీ గలగలా మాట్లాడతానని అనుకుని హిందీ నేర్చుకోవటానికి వెళ్ళింది.మూడు బస్సులు మారి కష్టపడి ఎండలు మండిపోతున్నా రెండు నెలలు వెళ్ళింది.అక్కడ పేరు గొప్ప ఊరు దిబ్బలాగా అయింది.ఊహించినది ఒకటి జరిగినది ఒకటి.మీరు హిందీ అనర్గళంగా మాట్లాడదామని ఎక్కడికో వెళ్లారు కదా నన్ను పిలుస్తున్నారేమిటి? అని ఎగతాళిగా మాట్లాడింది.అప్పుడు ఏమి మాట్లాడాలో తెలియక,నిజం చెప్పలేక నేను సరిగ్గా వెళ్ళలేదు కదా నాకన్నా నువ్వు బాగా మాట్లడతావని నిన్ను పిలిచానులే అని కప్పిపుచ్చుకుంది.ఆమె అలా దెప్పి పొడుపుగా మాట్లాడటంతో డబ్బు ఖర్చు అయినా కూడా ఉపయోగం లేకుండా పోయింది.డబ్బు పోయి శని పట్టినట్లుగా ఇలాంటి వాళ్ళందరితో ఎగతాళిగా మాట్లాడించుకోవాల్సి వచ్చిందే అని మనీష మనసులో చాలా బాధ పడింది.
No comments:
Post a Comment